Zakończenie związku, przez wielu psychoterapeutów oraz psychologów, porównywane jest z odejściem bliskiej osoby. To czas trudny, niejednoznaczny, nacechowany wieloma skrajnymi emocjami. Z ust osób, które kiedyś mocno się kochały, padają słowa żalu, rozgoryczenia oraz nieskrywanej niczym złości.
Co zrobić, gdy w tym wszystkim pojawia się postać dziecka?
Najważniejsze to postawić na szczerość. Dziecko doskonale odczuwa panującą atmosferę. Oszukiwanie i zwodzenie, a tym bardziej ukrywanie prawdy, może być katastrofalne w skutkach. Dziecko poczuje się odrzucone, a budowane latami poczucie bezpieczeństwa może zostać zachwiane.
Dostosuj komunikaty do wieku oraz wrażliwości dziecka. Znasz je najlepiej, wiesz jak uporządkować wszystkie informacje i w jakiej formie je przekazać. Najlepszą decyzją jednak jest rozmowa z partnerem/partnerką wspólnie. Pokaże to dziecku, że pomimo iż rodzice nie będą już parą, okazują sobie wsparcie oraz zawsze będą gotowi, być przy nim w trudnych chwilach.
Odnoszenie się do siebie nawzajem z szacunkiem, spokojem oraz zrozumieniem to podstawa. Choć emocje są na naprawdę wysokim poziomie, warto swoje sprawy załatwiać w sposób dojrzały. Wieczne kłótnie oraz podniesiony ton spowodują zwiększony niepokój u dziecka. Warto wziąć pod uwagę jego dobro oraz samopoczucie.
Przede wszystkim, nie zabraniaj swojemu partnerowi lub partnerce kontaktów z dzieckiem. Niech czynnie uczestniczy w jego wychowywaniu, jeśli jest na to zdecydowany. Podejmujcie wspólne decyzje, kierując się dobrem waszego potomka, zamiast wykorzystywać go do zemszczenia się na sobie nawzajem.