Niektóre osoby mają po prostu taki sposób bycia, że lubią błyszczeć w towarzystwie. Zasadniczo nie jest to nic złego – zwłaszcza jeśli mają one predyspozycje do bycia liderami i owo „gwiazdorzenie” wychodzi im w miarę naturalnie. Czasem jednak nieustanna chęć zwracania na siebie uwagi przybiera nieco patologiczny wymiar. Ma to swoją nazwę: osobowość histroniczna. Kiedy można mówić o tym zaburzeniu?
Co to jest osobowość histroniczna?
Nadmierna ekspresyjność, zachowywanie się w taki sposób, by zwracać na siebie uwagę, teatralne gesty i wymowa na każdym wręcz kroku – każdy z nas zna przynajmniej jedną osobę, która pasuje do tego opisu.
Jeżeli do tego z każdej czynności robi dosłownie show, a w obliczu braku zainteresowania momentalnie wymyśla nowe sposoby zwrócenia na siebie uwagi (głośny płacz w ułamku sekundy, omdlenie, smutek), może to być osoba zaburzona.
Wypowiedzi takiej osoby zawsze są pełne dramaturgii, a gdy opowiada o jakichś wydarzeniach – zawsze jest ich główną postacią, wokół której wszystko się „kręci”. Jest w nich ofiarą lub bohaterem, nigdy osobą neutralną.
Osobowość histroniczna może mieć również tendencje do nadmiernego epatowania swoją seksualnością.
Takie osoby są również bardzo chwiejne emocjonalnie i błyskawicznie dopasowują się do oczekiwań otoczenia. Pragną zauważenia, docenienia i chwalenia.
Przyczyn tego zaburzenia może być kilka. Bardzo często jest to pewien mechanizm wyparcia, w przypadku, gdy dana osoba nie radzi sobie z problemami.