Romantyczna relacja zwykle dotyka dwóch sfer: tej emocjonalnej i tej cielesnej. To właśnie spełnienie w obu tych sferach sprawia, że czujemy, że doświadczamy prawdziwej, szczęśliwej miłości. Bywa jednak, że więź kończy się na zaangażowaniu emocjonalnym. Przyjrzyjmy się, czym jest miłość platoniczna, kto i jak jej doświadcza i czy ma ona rację bytu na dłuższą metę.
Czym jest miłość platoniczna?
Miłość platoniczna zakłada przede wszystkim, że nie dochodzi do relacji o charakterze seksualnym. Powody, dla których tak się dzieje, są jednak bardzo różne. Bardzo często natomiast mówimy o miłości platonicznej w sytuacji, kiedy do zbliżenia cielesnego dojść nie może, a zatem wszystko skupia się na zaangażowaniu emocjonalnym.
Charakterystyczną cechą miłości platonicznej jest idealizowanie obiektu uczuć i fantazjowanie na jego temat. Z tego powodu przyjęło się, że najczęściej dotyczy to osób młodych, niedoświadczonych, w wieku nastoletnim, przeżywających swoje pierwsze zauroczenia i odkrywających swoją seksualność.
Rodzaje miłości platonicznej
O miłości platonicznej możemy mówić nawet w kontekście uczucia, jakim darzymy członków rodziny. Gdy jednak chodzi o miłość o charakterze romantycznym, możemy wyróżnić 3 podstawowe sytuacje.
Pierwszą z nich jest właśnie miłość platoniczna w wydaniu nastoletnim. Może to być fantazjowanie na temat idola albo koleżanki ze starszej klasy. Przynajmniej w teorii mówimy tu jednak o relacji jednostronnej, niemożliwej do spełnienia. Co więcej, może to się tyczyć również dorosłych, którzy podkochują się w kimś potajemnie.
Drugi przypadek to miłość na odległość, gdzie więź cielesną zastępuje więź emocjonalna. Trzecim przypadkiem jest „biały związek” z wyboru lub wynikający z orientacji seksualnej.
Czy platoniczne uczucie ma przyszłość?
Do miłości platonicznej podchodzimy raczej sceptycznie (poza przypadkiem w kręgu rodzinnym) i nie ma się czemu dziwić. Dla zdecydowanej większości osób bliskość cielesna jest ważnym fundamentem więzi, który nie istnieje bez silnej relacji emocjonalnej.
Jeśli taki związek jest wyborem dwojga ludzi, faktycznie ma rację bytu, o ile rzeczywiście obie strony są pewne tej decyzji. Problem zaczyna się, gdy nieodwzajemniona miłość platoniczna, skoncentrowana na niedostępnym obiekcie westchnień całkowicie eliminuje możliwość nawiązania innych relacji.