Niektórzy dzięki wierze mają przekonanie, że dusza jest nieśmiertelna i znajduje swoje miejsce po śmierci. Inni sprowadzają wszystko do poziomu czystej biologii, twierdząc, że nasze życie na zawsze i bezwzględnie kończy się wraz ze śmiercią. Swoją teorię opracowali też naukowcy z Uniwersytetu Arizony i Wielkiej Brytanii. Według nich życie po życiu w pewnej formie istnieje, a dowodzi temu mechanika kwantowa.
Dusza a świadomość
Mówiąc dokładniej, chodzi o naszą świadomość, którą niektórzy mogą utożsamiać z duszą. Jej badaniem od dawna zajmują się naukowcy starej daty: anestezjolog z Uniwersytetu Arizony Stuart Hamerhoff oraz brytyjski fizyk i laureat Nagrody Nobla sir Roger Penrose.
Obaj badacze są skłonni twierdzić, że ludzka świadomość to informacje składowane na poziomie kwantowym. W momencie śmierci ciało wprawdzie umiera, ale świadomość ma szansę przetrwać, a dzieje się tak właśnie za sprawą mechaniki kwantowej.
Życie po życiu według mechaniki kwantowej
Hamerhoff i Penrose nazywają ów proces Ukierunkowaną Redukcją Celu (ang. Orchestrated Objective Reduction). Na czym to polega? Mikrotubule na bazie białka, a więc cząsteczki mniejsze niż atom, są nośnikiem informacji kwantowej. W chwili śmierci, gdy procesy życiowe ustępują, mikrotubule tracą swój stan kwantowy. Informacje w nich zawarte nie ulegają jednak zniszczeniu, lecz rozprzestrzeniają się na cały wszechświat.
Co się dzieje, gdy pacjent jest bliski śmierci, ale zostaje reanimowany? Kwantowe informacje wracają do niego, ale udaje mu się chwilowo doświadczyć wrażenia rozproszenia świadomości, co niekiedy zapewne zbiega się ze zjawiskiem śmierci klinicznej. Na pewno natomiast towarzyszy temu uczucie nieuchronnego końca.
Choć teza jest kontrowersyjna i spotyka się ze sceptycznym odbiorem, ma też swoich zwolenników wśród innych naukowców, choćby z Instytutu Maxa Plancka w Monachium. Przekonanie o tym, że nasza świadomość gdzieś się zachowuje i staje się częścią wszechświata, który za życia odbieramy na bardzo powierzchownym poziomie, z pewnością jest interesujące i dla niektórych pocieszające.
Ci, którzy czują się mocni w naukach ścisłych, mogą spróbować poszukać więcej dowodów. Pozostali natomiast mogą zapamiętać ciekawostkę, ale każdemu życzę, by jak najpóźniej miał szansę sprawdzić jej prawdziwość.