Każdą kobietę otacza mnóstwo filmów i obrazów, ukazujących sielankową wersję macierzyństwa. Małe dziecko jest na nich urocze i wesołe, a młoda mama tryska szczęściem i energią. Choć coraz więcej osób głośno mówi o tych bardziej mrocznych stronach macierzyństwa, wiele kobiet wciąż wierzy, że zostanie matką da im największe szczęście, jakie mogłyby sobie wymarzyć.
Jak wygląda rzeczywistość?
Rzeczywistość znacząco różni się od idyllicznej wersji życia młodej matki, którą możesz zobaczyć na popularnych serwisach społecznościowych lub w reklamach. Choć kobiety różnią się między sobą trudnościami związanymi z byciem matką, to znacząca ich część przeżywa ogromne rozczarowanie, kiedy stają twarzą w twarz z wyzwaniami związanymi z maleńkim niemowlakiem. Często okazuje się, że wcale nie zalała ich fala wielkiej miłości, a uczucie do dziecka pojawia się u nich stopniowo. Oprócz tego zastanawiają się, dlaczego nikt im nie powiedział, jak uciążliwy jest połóg i jak bardzo zmęczone będą usiłując poradzić sobie z kolkami i kolejnymi nieprzespanymi nocami.
Dlaczego macierzyństwo może wyniszczać?
Najczęściej macierzyństwo wyniszcza (fizycznie i psychicznie) wtedy, kiedy kobieta jest w tym gronie matek, dla których pierwsze miesiące życia ich dziecka bywają szczególnie trudne. Może wiązać się to z problemami zdrowotny, zarówno dziecka, jak i jej samej, burzą hormonalną lub całkowitą odmianą swojego życia, co do której nie była tak naprawdę przygotowana. Sytuacja staje się dotkliwa zwłaszcza w momencie, gdy z każdej strony słyszy pełne niezrozumienia komentarze.
Teściowa mówi jej, że wszystkie kobiety przechodzą przez to samo, a inne jakoś nie narzekają. Mąż powtarza, że powinna się cieszyć, a nie płakać. Z kolei koleżanka opowiada, jak wspaniały był dla niej okres po narodzinach swojego dziecka. Nic dziwnego, że przeżywająca problemy kobieta zaczyna czuć się jeszcze gorzej!
Jak nie zatracić siebie?
Aby kobieta w początkowym etapie macierzyństwa nie zatraciła siebie i aby nie dotknęły jej poważne problemy psychiczne, musi pamiętać, że ona również jest ważna. Nie może dać się zwieść głosom, które negują jej prawo do zmęczenia lub odczuwania określonych emocji. Nigdy nie powinna również dążyć do spełnienia społecznych oczekiwań, które zupełnie nie wpasowują się w jej indywidualną sytuację. Idealnie wysprzątany dom może nie być tak istotny, jak dodatkowa godzina snu, dzięki której będzie miała więcej siły, aby zająć się swoim wymagającym dzieckiem.
Również proszenie o pomoc nie powinno być czymś, czego należy się wystrzegać. Wręcz przeciwnie! W końcu zadowolona i dbająca o swoje potrzeby kobieta, to osoba, która ma odpowiednią energię, aby zapewnić małemu dziecku wszystko, co najlepsze.