Choć błądzić jest rzeczą ludzką, człowiek mylić się nie lubi i nie chce. A jeśli już się myli, to często robi wszystko, by ta pomyłka nie wyszła na jaw. Potrafi zapierać się lub milczeć, nawet jeśli ktoś wprost wytyka mu błąd. Dlaczego mamy tak duży problem z przyznaniem się do tego, że nie jesteśmy nieomylni? Jak przyznać się do błędu i sprawić, by w przyszłości nie było to dla nas aż takie trudne?
Przeprosiny a przyznanie się do błędu
O naszej dojrzałości świadczy fakt, że potrafimy sprostać konsekwencjom naszych czynów. Co ciekawe jednak, przyznanie przed kimś, że się coś zrobiło i przeproszenie za to kosztuje mniej niż powiedzenie wprost, że popełniło się błąd.
Pozornie komunikat jest ten: „Wiem, że zrobiłem źle, przepraszam”. Inaczej jest jednak położony akcent. Wychodzi na to, że mieliśmy świadomość swoich czynów, nie były one wynikiem pomyłki. Kiedy przyznajemy się do błędu, podkreślamy nasz defekt. Dlaczego przychodzi nam to z takim trudem?
Dlaczego nie potrafimy przyznać się do błędu?
Fakt, że nie potrafimy przyznać się do błędu, jest efektem naszej natury. Dążymy do doskonałości, chcemy, żeby nasze decyzje uchodziły za podjęte świadomie, nawet jeśli konsekwencje nie są pozytywne. Brak umiejętności przyznania się do błędu może być efektem doświadczeń w dzieciństwie, jeśli opiekunowie czy nauczyciele mieli skłonność do krytykowania za błędy, zawstydzania czy karania.
Przyznanie się do pomyłki będzie szczególnie trudne dla osób o narcystycznej osobowości, perfekcjonistów czy zwyczajnie nieodpowiedzialnych i niedojrzałych. Umiejętność ta wymaga pewnego treningu, ale warto się z nią zmierzyć.
Jak przyznać się do błędu?
Przyznawanie się do błędu nie ma związku z pielęgnowaniem w sobie nadmiernego poczucia winy, a wręcz przeciwnie. Jest to akceptacja swojej niedoskonałości, a jednocześnie przyznanie, że można coś w sobie jeszcze poprawić. Nigdy nie ma jednak 100% gwarancji, że wyzbędziemy się pomyłek – one są wpisane w naturę.
Kiedy zdarzy ci się popełnić błąd, możesz przeanalizować, dlaczego tak się stało. Nie dopuszczaj do głosu wewnętrznego krytyka (który powie np. że jesteś głupi), ale oceń sytuację obiektywnie. Gdy przyznajesz się do błędu, zaobserwuj reakcję otoczenia. Co więcej, kiedy to ktoś inny przed Tobą się przyznaje do pomyłki, obdarz go taką reakcją, której sam oczekujesz. Akceptując błędy innych, łatwiej będzie Ci zaakceptować też własne.