W filmach single przedstawiani są zwykle jako osoby niezależne, skupione na karierze i nieśpieszące się ze stabilizacją. W rzeczywistości jednak wiemy, że wśród nich są też tacy, którzy cierpią z powodu samotności, a szczęścia upatrują w byciu w związku. Taki stan, w połączeniu z presją społeczną i porównywaniem się z innymi, może przerodzić się w obsesję na tle lękowym. Tym jest właśnie anuptafobia.
Czym jest anuptafobia?
Anuptafobia, choć jest fobią, nie została oficjalnie opisana jako zaburzenie, przez co wytyczne diagnostyczne nie są do końca znane. Jest to zjawisko dotyczące przede wszystkim osób w okolicach 30 roku życia, głównie kobiet. W skrócie mówi się o lęku przed byciem singlem (lub singielką).
Kiedy młoda kobieta zdaje sobie sprawę, że coraz więcej jej koleżanek ma stałego partnera i zakłada rodzinę, kiedy coraz częściej słyszy od stroskanych ciotek, że powinna się ustatkować, bo zegar biologiczny tyka, a jednocześnie sama czuje się samotna… łatwo może doświadczyć anuptafobii.
Jest to bowiem obsesyjny lęk związany z nieznalezieniem sobie życiowego partnera. Takie osoby upatrują istotę szczęścia w małżeństwie i założeniu rodziny. Obawa, że zostaną singlami na resztę życia, powoduje z kolei podejmowanie niewłaściwych decyzji i przygnębienie.
Samotność czy już fobia?
Od razu wyjaśnijmy, że uczucie samotności czy rozczarowania miłosnego nie musi być żadnym zaburzeniem. Każdy ma prawo pragnąć miłości i rodziny. Jednak pewne objawy wskazują na to, że możemy mieć do czynienia z anuptafobią:
- obsesyjne myślenie o znalezieniu partnera i założeniu rodziny;
- zazdrość wobec osób, które są w stałych związkach;
- podkreślanie swojego nieszczęścia i samotności;
- identyfikowanie sukcesu i spełnienia życiowego z małżeństwem;
- obniżanie swojej wartości przez bycie singlem;
- dążenie do bycia w związku za wszelką cenę, nawet toksycznym;
- lęk przed porzuceniem i uzależnienie emocjonalne;
- poczucie niespełniania standardów;
- obsesyjne korzystanie z aplikacji randkowych;
- utożsamianie poczucia szczęścia z byciem w związku.
Jak widać, mamy tu do czynienia z czymś poważniejszym – serią obaw, które zaprzątają głowę osoby cierpiącej na anuptafobię. Jednocześnie obawy te nie pozwalają jej zbudować trwałej i wartościowej relacji.
Leczenie anuptafobii
Jako że mówimy o fobii, najskuteczniejszą metodą leczenia będzie psychoterapia. Pozwoli ona stopniowo przekonstruować myślenie tak, by przestało być ono obsesyjne. Taka osoba może pracować nad tym, by bardziej racjonalnie spojrzeć na swoją sytuację i na kwestię związków. Przede wszystkim jednak ma szansę nauczyć się być szczęśliwa niezależnie od swojego statusu.
Z całą pewnością natomiast znalezienie sobie partnera nie jest lekiem na anuptafobię! Jak już zostało wspomniane, lęk mogą odczuwać osoby będące w związku.