Jeśli leciałaś kiedyś samolotem, na pewno widziałaś jak personel pokładowy robi instruktaż z zasad zachowania na wypadek zagrożenia. Gdy odbywasz podróż w towarzystwie dzieci lub osób słabszych, instrukcja jest jasna – maskę tlenową najpierw zakładasz sobie. A potem dzieciom czy innym potrzebującym.
Dzięki takiej kolejności jesteś w stanie uratować siebie, a potem innych, tych, którzy tej pomocy potrzebują. Co się stanie, jeśli nie zadbasz najpierw o swoje bezpieczeństwo i potrzeby? Skąd weźmiesz siły i energię, aby potem wspierać innych?
Niestety my kobiety wciąż głęboko mamy zakorzenione przekonanie, że musimy przede wszystkim dbać o wszystko i wszystkich. Robimy to automatycznie, bez zastanowienia, bez zatrzymania się, bez zadania sobie pytania „A jak ja mam się dzisiaj? Czego Ja potrzebuję?”.
Wiele kobiet, które postanawiają w końcu coś zrobić dla siebie, ma potem ogromne poczucie winy. W głowie odzywa się krytykujący głos, który krzyczy i się bulwersuje: „Jak mogłaś to zrobić? Przecież jeszcze tyle rzeczy do ogarnięcia! I to takich ważnych!”.
W rezultacie rezygnują z siebie, swoich potrzeb, wartości. Gasną coraz bardziej. Aż pewnego dnia przychodzi ogromne wyczerpanie, depresja, frustracja i ogromne poczucie niemocy.
Jeśli odnalazłaś siebie w tym opisie, to znak, aby zadbać o siebie. Czas dać sobie czas, uwagę, troskę, czułość, opiekę, zaangażowanie. Tak, jakbyś dawała to swojemu dziecku, mamie, przyjaciółce.
Maska tlenowa najpierw dla Ciebie. To absolutny fundament i podstawa dobrego samopoczucia, zdrowia, zadowolenia z życia, odporności psychicznej. Jeśli chcesz napełniać świat troską, miłością, dobrocią, dobrymi uczynkami, wsparciem – zacznij od siebie. Z pustego nie nalejesz!