Masz wrażenie, że ponosisz odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale i za innych? Towarzyszy Ci nieustanna potrzeba kontroli otoczenia w trosce o Twoich bliskich? Wydaje Ci się, że bez Ciebie nikt sam sobie nie poradzi? A może we wdzięczności innych za Twoją pomoc widzisz jedyne potwierdzenie własnej wartości? Jeśli ten opis pasuje do Ciebie lub kogoś, kogo znasz, koniecznie przeczytaj, czym jest syndrom Atlasa.
Czym jest syndrom Atlasa?
Możliwe, że nigdy nie słyszałaś o syndromie Atlasa, choć łatwo się domyślić, z czym może być związany. Został rozpoznany i opisany po raz pierwszy całkiem niedawno, bo w 2007 roku, przez profesor Irenę Pospiszyl.
Syndrom ten dotyczy osób, które jak mitologiczny Atlas, biorą na swoje barki całą odpowiedzialność. Mowa tu nie tylko o nich samych, ale przede wszystkim o osobach z ich otoczenia. Chcą zaspokajać ich potrzeby, troszczyć się o nie, mają wrażenie, że bez nich świat runie. W związku z tym same są przemęczone, sztywne i zestresowane, nie czerpią satysfakcji z tego, co robią, a przy tym uchodzą za osoby nadmiernie kontrolujące.
Kto i dlaczego bierze na siebie za dużo?
Atlasem jest często osoba, która ma za sobą jakieś bardzo trudne, obciążające doświadczenia, z którymi udało jej się sobie poradzić. Na pierwszy rzut oka robi zatem wrażenie kogoś bardzo zaradnego, odpowiedzialnego, a przy tym empatycznego i pomocnego. Za tym kryje się jednak prawdziwy dramat.
Rzecz w tym bowiem, że zachowania Atlasa wynikają z nieustannego poczucia zagrożenia i lęku, że doświadczenie, z którym raz sobie dał radę, powrócą. Nie może więc opuścić gardy, musi cały czas pilnować, by im zapobiec.
Osoba z syndromem Atlasa ma też problem z poczuciem własnej wartości. Jej obsesja ogarniania wszystkiego nie przynosi jej w zamian satysfakcji. Z drugiej strony ma ogromną potrzebę bycia docenianą przez innych za jej trudy.
Radzenie sobie z syndromem Atlasa
Jak sobie radzić z syndromem Atlasa? Najpierw trzeba zdać sobie sprawę z tego, że nas dotyczy i poszukać w przeszłości jego przyczyny. Następnie stopniowo należy próbować odpuszczać. Każdy z nas bierze odpowiedzialność za swoje życie i nie jesteśmy w stanie kontrolować wszystkiego. Jednocześnie nie możemy poświęcać własnego życia.
Zastanów się, co robisz w ciągu dnia i dla kogo oraz czy miałabyś poczucie winy, gdybyś tego nie robiła. Zacznij wprowadzać zmiany od zagospodarowania czasu na swój odpoczynek. Rozważ także wizytę u terapeuty.