Cytaty na jesień. 10 refleksyjnych sentencji na najbliższe dni

Mamy pełnię jesieni – pory roku, o której krążą chyba najbardziej sprzeczne zdania. Dla jednych to czas smutku, depresji, przemijania, chłodu, który wkrada się wszędzie. Dla innych to obłędne kolory liści, rozświetlone parkowe aleje, zaciszne, domowe ciepło i radosne przygotowania do zimy.

Jesień niewątpliwie skłania do większej refleksyjności, a odzwierciedleniem tego są liczne, dające do myślenia cytaty na jesień autorstwa pisarzy i poetów.

Cytaty na jesień – 10 najpiękniejszych sentencji

1#

Życie zaczyna się dopiero jesienią, kiedy robi się chłodniej.

Francis Scott Fitzgerald, „Wielki Gatsby”

2#

Przyrodę ogarnia jesień i jesiennie robi się we mnie i wokół mnie.

Johann Wolfgang von Goethe, „Cierpienia młodego Wertera”

3#

Nie wiem, jak Wy, ale ja uwielbiam jesień. Za grzane wino, gorącą czekoladę, pachnący cynamonem dom. Za ciepłe koce i zaparowane okna. Za mgłę, która wita mnie rano. Za świeczki, rozpalane nocą. Ale jesień to też smutek i rozpacz.

Johann Wolfgang von Goethe, „Cierpienia młodego Wertera”

4#

Jesień to druga wiosna, kiedy każdy liść jest kwiatem.

Albert Camus

5#

Nie ma rzeczy ulotniejszej niż kształt zewnętrzny, który więdnie i zmienia się niby kwiat polny, kiedy przychodzi jesień.

Umberto Eco, „Imię róży”

6#

Drze­wa umierają inaczej niż ludzie. Drze­wa wyglądają tak, jak gdy­by cie­szyły się własną śmier­cią. Wpraw­dzie po­tem będzie wios­na i one od­kwitną zno­wu, ale ty wiesz, że nig­dy nie można mieć pew­ności. No i skąd o tym mają wie­dzieć drze­wa? Dla nich na pew­no każda je­sień jest ostatnia.

Halina Poświatowska, „Opowieść dla przyjaciela”

7#

Lubię jesień… Jesień jakby usprawiedliwia depresję, jesienią nie trzeba być młodym, zdrowym, aktywnym jak latem, jesienią można sobie popłakać, jesień to pora ludzi samotnych.

Paweł Pollak, „Niepełni”

8#

Był to jeden z pierwszych poranków listopada, kiedy w paryskich domach bliskość, a zarazem brak obrazu jesieni, kończącej się tak szybko bez naszego udziału, budzą nostalgię, istną gorączkę zwiędłych liści, dochodzącą czasem do bezsenności.

Marcel Proust, „W stronę Swanna”

9#

Gorzko pachną samotną jesienią / te wieczory bez Ciebie umarłe, / kiedy marzę zaplątany w jesień, / kiedy serce mnie dławi pod gardłem.

Krzysztof Kamil Baczyński, „Nokturn”

10#

Jakże się cieszę, że żyję na świecie, w którym istnieje październik! Jakież to byłoby okropne, gdyby natychmiast po wrześniu następował listopad!

Lucy Maud Montgomery, „Ania z Zielonego Wzgórza”